مه دل

 

مه دل کهو دریوی او ر مونه

 

نور زمی سر تیل او ر مونه

 

مه دل که شونه تا لوزیر سامون

 

لخ لخ اوی سنگ سو ر مونه

 

 

 دلم آب دریای کبود را می ماند

 دلم شبیه آب گل آلود زمین های شالی ست

 دلم که می رود به لزیر

 شبیه سنگ سابیده لخ لخ چشمه می شود.